Küçücük
bir boşlukta uyanıverdi ellerim
havada
nem
radyoda
sabah serinliği
ve
gamsız bir cüretle
yasal
akışı zamanın
alışkanlık
bir davranma biçimidir
ve
çarçabuk biçim alır bellekte
acemice
şah çeker gibi
sağa sola bakınıyorum
bir
müddet görmezden geliyorum gölgemi
geriniyorum
umursuyorum
ancak
bir radde kadar sürüyor iyimserlik
…
ellerimin
şiir yazdığı doğrudur
fakat
elimden gelse şiir yazmazdım
dünyaya
alışırdım köşe bucak
ve
sana şirk koşmazdım
bunca
şiiri,
ey sevgilim!
Bilirim
bir boşlukta sallanmanın
ne olduğunu
