AKBABA & YÜZYIL

AKBABA & YÜZYIL

III. ÇOĞUL ŞAHIS (KÖR DÜNYANIN OĞULLARI-ORTADOĞU)

…

Geceleyin antik biblolar önünde

rakkaseye durup

belirtisiz zamanları düştüler takvimlerden

Görünüşe göre kamerin ve şemsin çocuklarıydılar

Konsolosluklar önünde namaza durup

binlerce kez insan olmaktan yakındılar

İrin gibi bir şeydi göğüslerinin içindeki

Bir gün dahi şüphe etmediler çamurdan doğduklarına

Fakat göğe bakılırsa adı yoktu hiç birinin kitaplarda

Günü geldiğinde ölmek için doğdular,

bunu bile bile yaşadılar bunca zaman

…

Yorulunca üç beş kişiydiler

Sedirlere kıvrılıp

öylece uyurlardı

uykularda herkes gibi çağcıldılar

fakat uyanır uyanmaz

yemeni fistanlara sarınıp

tenhada

Suudi dinarına

adam vururlardı

Adamı allah için vururlardı

Gözlerini kör edip öyle vururlardı

Bağırsaklarından

ve

ciğerlerinden

ibaretti dünya

adamı bağırsaklarından vururlardı

bi de ciğerinden

…

Ölmeden önce

biri kıskıvrak inledi geceye doğru,

bu Musa’nın yetimiydi

ötekinin gözleri yoktu, bakacağı bir dünya yoktu masada

o da Bekir’in âmâsıydı

göremedi göğsünü parçalayan sözün sahibini

fakat yadırgamadı ölümün böyle birden bire olmaklığını

bir başkası uyuyordu katmerli bir ağrının dinginliğinde

yüzü ifadesiz ve yorgundu olan bitenden

başka da herhangi bir bulguya rastlanmadı

kafası ve kolu yoktu otopsiden önce

otopsiden sonra

kolundan tutacağı bir dünya yoktu ölmeden önce

öldükten sonra…

böyle yazılmıştı eski ahitte

…

Rivayet odur ki,

çadırlarda kapı kapı dolaşıp

kardeşini öldüren

Musa’nın sağır oğluydu!

…

II. ÇOĞUL ŞAHIS (ARA İKLİM-DUYARGASIZ TARİH)

…

Boyuna uzardı limon ağaçlarınız

Bahçenizden karanfil eksik olmazdı

İran’ı filmlerden bilirdiniz,

Vietnam’ı fotoğraflardan…

Ve akbabaların yüzyılında

gözyaşınız baldıran

sözünüz oynak

yüzünüz yoktu sokakta

…

Kahvaltıdan önce gazete okuyup

öğleden sonra insana karışırdınız

babanız ölse

ya

da

akşama doğru teyzeniz

raflarda Orhan Veli’yi aradınız

tanrınız merhametli

göğünüz berraktı

bir gölge gibi geçerdiniz sokaktan.

sokakta insanlar da vardı,

sağırdınız

limana işçiler gelir, ayaklanırdı akşama doğru,

kördünüz!

Kördüğümdünüz

çözülecek gibi değildi elleriniz

elleriniz!

sessiz bir bahtiyarlıkta buluşurdu duvarlarla

elleriniz!

Osmanlı taburesinde çaresizliği doğurdu

bir sincap kadar kemirgen

ve telaşlıydı elleriniz!

kaybetmek ellerinize mahsustu bu yüzyılda

…

I. ÇOĞUL ŞAHIS (ADEM’den ÖNCE- Suyun tarihi)

…

İnsan yapmaların ve etmelerin öznesiydi bu çağcıl görünümde

Belinden doğrulduğu vakit

yüzüne işlenmiş tabiatın omurgası

Tarih, onun kıymetli ellerinden doğmuş

biz, yazacağız yeniden!

…

Lodostan kurtulduğu gün

kediler arka bahçeden

insanlar su yolundan varacaklar Akdeniz’e

göğsünün içinde ne varsa hayrete düşecek

bu yabansı şeritte

Biz, suyun ve Afrika karasının yetimleri

Biz, Ortadoğu ve yakın Asya’nın kavruk elleri

Biz, Anima Mundi’nin cesur çocukları

Biz, bakır ve yosun gezginleri

demir ustaları

Japon balıkçılar vesaire

Biz,

Yani sarayların ve konsoloslukların işçileri

Yani büyük muharebe meydanlarında

kalpleri oyulmuş

ciğeri parçalanmış lejyonerler

Büyük insanlığın aç ve korkusuz köleleri

Biz,

Yani yapmaların ve etmelerin öznesi

Ayaklanacağız, bu tarih bizim!