B

şehirde bir felaketten söz ediliyordu

durmadan kötüye yoruyordum yaşamı

bir duman yükselse

ölmüş birileri geçiyordu aklımdan

bir sırtlan gibi çekiliyordu kanım

soğuyordum

ölü bir duyguya rastlıyordum akabininde

gövdemde kırılmış bir yaşam tanesi

öylece geçmiş kış

yıkılmış bir zaman sarkacıyla

apar topar buldular beni martın yedisinde

umdum...umdum...gerçekten umdum

bazen bir yıldız bekledim tepemde

bazen de yıldız oldum durduk yere

balık da oldum

kördöğüm bir nehirde cesedime dokundum

ellerimi uzattım hatta

bir yalın uzaklık

kırık dökük bir aynada

sesime çarptım yıllar sonra

...

oysabenyaşamtaneniz

avlularınızdaakşamserinliği

umdum... umdum...gerçekten umdum