BAB I. (Karanlık Çağ )

söylenmiş ne varsa orda duruyordu

bakır bir çağdan süzülüp

        sarkmıştı bir başka çağa

fakat büyüdü 

          ve gerçek oldu nihayet

dağ keçilerinden başka kimseler görmedi

kimseler görmedi bir kapı aralandı

bir ışık sızdı içeri

ve gölgeler sonra

...

__"ben böyle bir nesneyim işte!"

                dedi duvar

__ne yerim belli

                 ne de yüzüme rastladım

                            bir boşluktan süzülüp

kaldı ki ben doğmadan önce işçiler vardı

gerçeğimi onlar ördüler

sonra rahipler

mülk sahipleri

ve geyik avcıları sırasıyla

...

burada herkes zamanında öldü

ayinler

cenaze törenleri

ve buhur eşliğinde

          tanrısal gecelerim de oldu

fakat daha altın çağına varmadan insanın

devrilmiş bir kapı

         göçmüş pencereler

                   ve çıplak bir yalnızlık kaldı benden geriye

çok harp gördüm

hatta aşındım bir miktar bu sebepten

binlerce ölü taşıdım mahzenlerimde

derime sulh tabloları da astılar

ışıksız ve yüzeysel
işte böyle yüzyıl kımıldamadan
          yaşadım muhitinizde

...

BAB II. (Aydınlanma Çağı)

benim perdelerimi

                bir kadın araladı bu sabah

içimde ne varsa

kırk kilitli sandıktan süzülüp

     yüzüme yerleşti habire

derken aydınlık sabahlarım oldu bin yıldan sonra

elma bahçelerinden süzülüp

          yayıldılar evrene bir uçtan bir uca

ben göğünüzde yıldız

ben tepenizde bulut

ben avlularınızda mermer

ben aklınızda karmaşa

kimseler görmedi 

        ah! kimseler

...

                                          08 09 '18