I
fotoğrafları başucuma koy şair!
çerçevelerden hüznü sil!
çakıl taşları alabildiğine çok olsun,
yüzümü döküp
gideceğim birazdan!
…
II
istersen susalım biz bize
göğsümü deşmeden
de
okunabilir roman
fakat bir kuzgun neden çalışma masasına
benzer,
henüz bilmiyor kimseler
birileri düşürmeli eteğinden taşları
…
şiirleri bizim dilimizden okusun Simone
yüreği topal eyledik susmaların rahminde
oldum olası yorgunuz
fakat kırlangıçtan once koyulduk yola
artık sürgüleri çekelim şair
radyoda kemani hüznümüzle
bir şehirden gitmek için şarkılar
söylüyoruz


Hiç yorum yok:
Yorum Gönder