Karanlık bir çağın
suskunları vardır
Mahzenlerde yaşarlar
Öyle, kış uykusuna falan
değil
İnsana karışmazlar sadece
Kalbinin kalabalıkta
atmasını yadırgar
Hayvanı betimleyip durur bu
mazende
Mesela karıncayı...
Mesela sürüngeni...
Bir at, tayından ayrı düşse
yüreği yanar
Bir güvercini rüyasında
görür durduk yere
Başka da çeşidini bilmez bu
anatominin
Fakat kaç tane varsa yaşasın
ister
yaşasın ki evren bir ahnegi
doğursun yeniden
Aslında insandır nesnesi
bütün bu betimin
Haz etmez çünkü insanın
ayrıklığına
Beğenmez insanın
yalnızlığını
Halbuki neçok yalnızdır
kendisi
Ne çok ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder