...

Özleyince kalbi ağrıyor insanın

Gırtlağında âdemelması, yutkunur

Özleyince masada bir merhamet çiçeği olur zaman

Sesi çok derinde bir karınca

Yok hükmündedir nesnenin bu denli somurtkanlığı

Günü geçmiş ekmek kokuları buğdayı anımsatır

Boşluk çiy tanesiyle dolar hemencecik

Yankılanır duvarda ses

Düşer, yok hükmündedir o…

Biz yitirildik, daha da dirilmez acımız

Parmakla sayıyor kalanları

Gözlerini örtüyor ki düşmesin bakışları yere

Hayat bütün çiçeklerini açıyordu yine

Toprak cömert ve bereketli

Muş Varto yolunda bir karanfil

Eğilerek yere düşer

Gövdesinde yaşam belirtisi

Terliyor toprak

Sis oluyor dağ

Duydum onun da bakışlarını almış sis

Çiy tanesi dolmuş avuçlarına özleyince

Aklında bambaşka bir çağ vardır

Muş Varto yolunda