HOŞ GELDİN EY HAYAT!

Parkasında eski bir zaman şiiri taşırdı  benim bildiğim suphi

Dağılmış saçlarının perçeminde bir bahar akşamı

Karıncanın bunca zaman sonra uyanmasına sevindi

Balkonda insanın insana açlığına

Yaşlandı mı umut?

Erken mi yoruldu gün ışığı?

Bu dünya ne kadınlar doğurdu

biliyor musunuz?

Bu atlar ne fevkaladedir!

Çoğunu dizgineleyemez tanrı bile

Hasılı, mahpus değilse Suphi

Ve ay ışığı sıyrılmışsa

bulutlarından gecekonduların

Yani tabiat uyanmış,

kapıya dayanmışsa kokusu özgürlüğün

Hoşgeldin ey hayat!

Hoş geldin onun yaşlı abisi umut!

Gidecek yerin var mı?

Kimin kimsen

...

Herkes kadar kendine sürgündü benim bildiğim suphi

Bir köy kahvesinin önünden geçerken
Taşralı çocukları vardı eteklerinde

Kitapları

Ve her defasında sayfanın kıyısına özensizce düşülmüş bir şiir 

Ve her zamanki uykusundan

erken uyandırılmış

bir güvercin huysuzluğu belki de...

Akşama kalmaz geçer bu dalgınlık

Biri gelir suskunluğu yırtar ucundan

Akşam sefasına oturur

Umut işçilerinden konuşurlar

"Bu meclisler

      bu soytarılar"
           der. 

"hatta vadesi gelmemiş isyan

     Ayaklanmamış çile

          Düşlenmemiş umut!"

"Bizde

Saraylar

gündüzden

basılmak içindir

mösyö!"

Yani senin anlayacağın
mahpus değilse Suphi!

Ve ay ışığı sıyrılmışsa

bulutlarından gecekonduların

yani tabiat uyanmış

kapıya dayanmışsa kokusu özgürlüğün

Hoş geldin ey hayat!

Hoş geldin gencecik isyan!

Bütün kıyılar senin