soylu
bir memleket hainidir o
sevdası
memleket
üzredir
duygusu
efkarı
memleket
içredir
kimileyin
hırçın
sularında Karadeniz
kimileyin
ışıltılı
yıldızlarda Anadolu
dünyanın
tebasına yazdığı
da
oldu
zındanında
memleketin
memleket
için
yazdığı
da
ve
tohum rahme düştüğünden beri
memlekete
hain büyüdü üstad
…
fakat
ol
sevda
ki
yürekte harelenir
ne
üstad hain kalır bu sevdaya
ne
de
sevda dargın düşer üstada
…
I.BAB
işte
yine kapkara sütunlarla dizdiler
o hainin ayetlerini
peş
peşe atılan manşetlerde
vatansıza
buyrulmuş güzel havadisler...
öyle
namussuz
ve
tilki
kurnazlığında
kinde
bıçak değilken sabrı
yani
kerelerce
davar gütmekten
ve
pazarlamaktan
başka marifeti yokken
üstelik
yürekte
yani
bildiğimiz
yürekte
nazım
yatmıyorken
’’yazın üç sütun üstüne
kapkara
haykıran puntolarla:
Nâzım Hikmet vatan hainliğine devam ediyor hâlâ.’’
çünkü
memleket hainindir hala
…
II.BAB
çoğu
kez dövüşülür
hem
ekmek
ve
saadet için
hem
memleket için
hem
de
başka çaresi yoktur da ondan
…
ve
dövüşülür
gibi
düşmeli işte şiir
ağızdan
ne
cennete vaad edilen gazel
ne
sevda
ne
de
umut
…
üstelik
böyle kof
ve
tarikat yurdu değilken
henüz memleket
memlekete
hain doğsun
diye
çocuklar
yıldızları
karartmağa yeltendi
soytarılar
ırmaklara
mayınlar döşeyip
ıraksadılar sevdayı
…
fakat
ol sevda
ki
yürekte harelenir
ne
üstad hain kalır bu sevdaya
ne
de
sevda
dargın düşer
üstada
III.
BAB
insanın
yüzyılı
yüzü kemiğidir insanın
düşüncesi
duygusu
ve
milyon kerre bilidiği hatta
…
hapse
düştüğünden beri
sınır boylarında
sovyet askerleri geldi aklına
moskova önlerinde
tanya
ve
sürgünde
memedi
…
hapse
düştüğünden beri
sabrı ilmek ilmek dokudu toprağa
Abidin’e notlar düştü
memlekete ayetler
geçip
gitti seneler
bir
güvercin sadeliğinde
…
hapse
düştüğünden beri
sınırlı metre karede
volta attı
efkarında Piraye
…
sonu
tatlıya bağlanan romanlar okudu
ranzada
avluda
voltada
sınırlı
metre karede dahi
gülebilmiştir
nikbinlik adına
(ne güzel)
IV.BAB
düşünde
öteden beri
bir sevda yattı
N
A
Z
I
M
I
N
ne
sıtmadan çocuk düşer yatağa
ne
de
23 cente asker yollara
düşünde öteden beri
bir sevda yatar üstadın
memleket türlü yemiştedir
sevda
gayet insani
ve
kimbilir
ne harikûlâdedir
160 kilometre giderken
160 kilometre giderken
öpüşmesi
...
uuuuuuuy!
çocuklar
inanın çocuklar!
vatansızsa
duygumuz
umut
vatansızsa
sevda ayıp
gülmek tenha…
böyle kof
ve
yapayalnız durduğuna bakmayın insanın
güzel
günler göreceğiz
sedeften
ve
güneşli
günlerden konuşacağız
ışıltılı sularda
yalın ayak
Abidin’e
haykıracağız
en
güzel türküyü
V. BAB
959’da kübada attı yüreği
çağın hastalığı dediler
sürmez
dediler
959’da kübaya attı yüreği
memleketinde
kiraza durmuştu ağaçlar
—Küba’nınsa
ambargodaydı
şekeri
kamışı
ve
insanı
dünyaya adını bağışlamıştı
Che
Guevara
Bolivya ormanlarında
duygusunu alıp cesedinden
yüreğine
dek
yakmak
istediler
fakat
ol sevda ki
yürekte harelenir
ne
üstad
hain kalır bu sevdaya
ne
de
sevda dargın düşer
üstada
959’de kübada kaldı yüreği
…
VI.BAB
dünyanın sömürge ulusları vardır
kendi
toprağında
kendi
insanına dargın
sömürge
ulusları
dünyanın cesur kahramanları da vardır
kendi
toprağında sürgün
ve
yüreğine ateş düştüğünden beri insanın
yüreğini
yüreğinin
yanına
koydu üstadın
…
Bak,
yedi kilit ardında
kayınların
türküsünü
duydu gardiyan!
’’ne
ölümden korkmak ayıp
ne
de
düşünmek ölümü!’’
üstelik vatansızdı şimdi
namuslu
ve
ümitvar
…
dünyanın sömürge ulusları vardır
yüreklerimizi
yüreklerinin
yanına
koydu
üstad
VII. BAB
…
soylu
bir memleket hainidir o
sevdası
memleket
üzredir
duygusu
efkarı
memleket içredir
kimileyin
hırçın
sularında Karadeniz
kimileyin
ışıltılı yıldızlarda Anadolu
dünyanın
tebasına yazdığı
da
oldu
zındanında
memleketin
memleket için
yazdığı
da...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder