HOŞ GELDİN

Biliyordum

böyle zamansız bir yerlerden

çıkıp geleceğini

Tunus’un kayıp oğullarını araması gibi

     yüzyılı buldu ayrılık.

Eninde sonunda bir güvercin selamı

çıkıp gelecekti Bağdat’tan

bunu bekliyordum

HOŞ GELDİN!

...

Uzun sürdü gurbetim

Ufuklarımı açın ey eski zaman simyacıları!

Geldi yaşamın kıyısı

Soluklandı göğsümün nazeninde

   dokundu

      yalnızsadı

o bahtiyar göğün altında...

         …

Bu bendeki de iyi inat doğrusu

Hiç olmadık zamanlarda

bir gölge gibi

gövdemi bekledim

çıkıp gelmek...

mülkünü ateşe vererek geçmişin

kaostan ve dinginlikten çıkıp gelmek...

Kalemim, gözlerim ve masada ellerim vardı

Bir ses duysam, karşımda gövden belirecek

apansız çıkıp gelecektin

bal gibi biliyordum

BUYUR GEL, SEFA GETİRDİN!

Ama nerdeydin ey ömrümün soluğu!

Son fırtınada

Ben de yitirdim sesimi

Yunusun denizinde

sırt çevirdim bildiklerime

Karadutun gövdesine sığındım

Sadık kalmadım DADAL’a

...

Denilir ki Kudüs

         insanın kalbidir

              yoksulluğun orta yerinde

Parçala göğsümü o halde

     al yırt kalbimi göğünden

İçinde bir Ortadoğu

         bir de seni bul!

DOKUN!