RECEBİSTAN

Recep’i bir öğleden sonra askere aldılar

Kütahya

Mardin’e benzemiyordu

Ve Erzurum

bildiğimiz Sarıkamış’tı

...

Eskiden olsa fabrikayı düşünürdü

Gelmeden önce işçiydi dinamit fabrikasında

Yarını

Ya da

Şu yeryüzünde

anasından başka

kimsenin görmediği

ela gözlerini

Biri ne zaman gelip dokunacaktı

yüzündeki tebessüme

Kimse merak etmiyordu artık böyle şeyleri

Oysa bu asırda

İnsanın kafası müsaitti

kederden ağarmaya

...

Tanrı vardı ama

Recep en çok yokluğuna alışmıştı askerde

Döndükten sonra iş bulacak mıydı fabrikada

Lokanta’yı yeniden boyasa

Kapı önüne birkaç ağaç dikse

İnsanlar gelir miydi eskisi gibi?

Günün büyük bir kısmında

bunları da düşündü

İyi de kardeşim

böyle apar topar gelinmez ki askere

                ...

Bugün Pazar ya!

Öğleden sonra Recep

pencerenin dibinde oturup

başka şeyler düşündü

Bugün de biterse 69 kalıyordu geriye

Dışarıda kar hep yağacaktı

Yani Mardin’e varılmazdı bu havalarda...

Recep’e kalsa memleket dediğin

kışın serin olurdu

İnsanın eli nasıl çalışsındı

     donmuş kış gününde

Bıyığı olsa buz tutacaktı handiyse

Bir çam durup dururken devrildi

Olduğu yerde yığılıverdi

Bu tabiat ne garip oyunlar oynuyor

durduğu yerde

gök dediğin apaçık olmalı

adama ilham vermeli bi güzel

Çocuk seslerine uyanmalıydı insanoğlu

Mayıs dedin mi baygın kokmalıydı güller

...

Hadi gel recep

Bir çay içelim

Kafamda bi dünya deniz var