Bir demir, birinci zaman günlerinden
eğilmiş ve mahcup
sarkıyor
zamanın orta yerine
Bir dürtü, ertelenmiş ve yasak!
Geçtim ayıpların orta yerinden
Elimde bir mektup, mahzun
Ben ki, göğü ve yıldızları özgür ülkeler düşündüm
Yalnızca bunu düşündüm vakitli vakitsiz
Bağrında ceviz ağaçlarının heybeti
Göğermiş ve gururlu
Zaman ilk hecemi çaldı benden, duyuyor musun?
İlk kıpırdanışımı
Bir duvara yontup etrafında tepindi
Gülümsüyorum
Bir dilsiz, hayata ne bırakabilir ki başka!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder